Webhocam

Tükettiğimiz her ürün ve hizmet gibi siyaset de aslında kabaca bir “ürün” ve pazarlanmaya ihtiyacı var. Tıpkı çoğu şeyin ücretsiz olduğu ve karşılığında zamanımızı ve kişisel bilgilerimizi talep ettiği internet dünyasında olduğu gibi siyaset için de zamanımızı ve bilgilerimizi veriyoruz. Üstelik bunun sağı, solu da yok. 

Demokrasinin temellerinin atıldığı Antik Yunan’da halkın uğrak noktası olan meydanlara “agora” denirdi, günümüzde bu agoraların yerini sosyal medya mecraları aldı. Tıpkı Antik Yunan’da ya da sonrasında olduğu gibi insanlar, haklı olduklarını düşündükleri davalarına taraftar toplamak için dijital meydanlarda kampanyalar yürütüyor. 

Ya da kibarca “Sen kimsin kardeşim?” deyip, yolunuza devam edersiniz. İşte o iş öyle olmuyor.

2007’de kurduğu Facebook sayesinde dünyanın en kalabalık dijital meydanlarının sahibi oldu Zuckerberg. Şöyle bir benzetme de fena olmaz: Dünyanın en kalabalık, ancak hiçbir siyasi sınırı olmayan ülkesinin imparatoru oldu. 2010’da Time Dergisi, kendisini Yılın İnsanı seçti. Bu unvana ulaştığında henüz 25 yaşındaydı. 

Kullanımı tamamen ücretsiz olan Facebook ve Instagram uygulaması için çok basit bir gelir modeli belirlemişti. Siz vakit geçirdikçe hakkınızdaki genel bilgileri öğreniyor, bunlardan yola çıkarak size reklam gösteriyordu. Hedefli reklam denilen bu model, zamanla pek çok ücretsiz hizmet veren teknoloji devi tarafından benimsendi. Bugün gördüğünüz her reklam, mutlaka bir yerde bıraktığınız veri sayesinde karşınıza çıkmaya başladı. Buna alıştık, artık garipsemiyoruz.

Haydi diyelim Facebook daha önce dolaştığınız internet sitelerinin ne olduğunu biliyor, yaptığınız aramalara göre reklam gösteriyor. Ancak hiç internette aratmadığınız bu ürünün reklamı nasıl karşınıza çıkıyor?